Kızılçam (Pinus brutia Ten.), çamgiller (Pinaceae) familyasından Doğu Akdeniz'e özgü 5-20 m. boylarında hızlı büyüyen ve ışığı seven kalın dallı bir çam türü. Sadece Türk ormancılığında değil, yabancı kaynaklarda da son dönemde Türk Çamı — Türk Kızılçamı olarak kullanımı yaygınlaşmaktadır. Akdeniz İkliminin görüldüğü Ege ve Akdeniz Bölgelerinde çok bulunurlar. Deniz seviyesinden 1000-1200 m yüksekliğe kadar ulaşabilirler.

Kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır.

Karaçam ,Sarı çam ve Kızıl çam genellikle biri birine çok benzerdir ve karıştırılmaktadır. Bu çam türleri ismini gövde çatlaklarının renginden alır. Birini diğerinden ayırt etmek için gövde çatlaklarının rengine bakın. Ayrıca kızıl çamın kozalakları kara çam ve sarı çam kozalaklarının iki katından daha büyüktür.

Sarıçam (Pinus sylvestris), çamgiller (Pinaceae) familyasından Avrupa'nın hemen her yerinde, Kafkaslar, Sibirya ve Kuzey Asya'da yayılış gösteren çam türü.Uygun yerlerde hızlı gelişir. Soğuk iklim ve rüzgara karşı dayanıklı, bol güneş ister. Kumlu ve killi topraklarda gelişebilir. Nisbi nemi çok düşük olan iklimlerde ve kuru topraklarda gelişemez. Kazık kökleri sayesinde fırtınalara dayanıklıdır.Türkiye'de Batı ve Doğu karadeniz'de güneye bakan yamaçlarda, Doğu Anadolu'da Sarıkamış'da, Güney Marmara, Yozgat, Sivas, Kırşehir ve güneydeki sınırını Kayseri Pınarbaşı'da yapar. Türkiye'de sarıçamların kapladığı alan 757.426 hektardır.

Yüksek rakımlar için uygundur.  Kurağı sevmez.

Dağ çamı (Pinus mugo), çamgiller (Pinaceae) familyasından Orta ve Güney Avrupa'nın dağlık bölgelerinde yetişen bir çam türü.

5-10 m boylu piramidal bir yapıya sahiptir. Dallar çevrel olarak dizilmiştir. İğne yapraklar koyu yeşil, 3-8 cm uzunlukta ve sık dizilmiş, ucu küt, kalın, sert, düz veya tırpan biçiminde ve ikilidir. Ağaç üzerinde 5-10 yıl kadar kalır. Kozalaklar 2-6 cm uzunlukta, yumurta biçiminde, kısa saplı, tek veya 2-3 tanesi bir arada bulunur, 3. yılda olgunlaşır.

Güneşli yerleri sever, soğuk ve rüzgarlara karşı dayanıklıdır. Ancak kurak, taşlık ve kayalık yerlerde yetişenlerde odun fazla reçineli, sulak yerlerde yetişenlerde ise az reçinelidir.

Fıstık çamı (Pinus pinea), çamgiller (Pinaceae) familyasından Ege, Akdeniz sahilleri, Portekiz, İspanya, İtalya, Girit ve Türkiye'de yayılış gösteren çam türü.Toprak istekleri bakımından çok seçici olmaza da geçirgen kumlu,gevşek toprakları severler. Işık ağacı olup gençlikte hızlı büyür ve derine giden kazık kök sistemine sahiptir. Ağrılıkla 0-900 m. aralığında Başta Ege Bölgesi olmak üzere Marmara, Akdeniz bölgelerinde geniş yayılış gösterir. Rutubet isteği fazladır. Özellikle Temmuz-Ağustos aylarında su açığı olmamalıdır. Kısa süreli donlara karşı dayanıklı olmasına rağmen etkilenir. Atmosforik kirliliğe ve yeraltı sularındaki tuzlulaşmaya karşı duyarlıdır. Yangın sonrası sürgün verme kapasitesi yüksektir.

Fıstıklarının ekonomik değeri çok yüksektir. İç bölgelerde fıstık vermemektedir. İzmir bölgesi en ideal geliştiği bölgedir. Geniş gölgeler oluşturur.

Ağlayan çam (Pinus wallichiana), çamgiller (Pinaceae) familyasına ait süs bitikisi olarak değerli olan bir çam türü.

50 metreye kadar boylanabilir. Piramide benzeyen şekli ve çok kalın gövdesi vardır. Derine inen köklerinin bulunması ve yaz kış yeşil kalmasıyla tanınır. Yaprakları önceleri mavimsi parlak sarı-yeşil, sonraları kirli sarıya döner ve aşağı doğru püskül gibi sarkar.

Serin, yarı gölgeli ve nemi az yerleri sever. Toprakta fazla besin maddesi bulunmazsa da gelişimi sürdürür. Geniş bahçelerde kullanılabilen bir ağaç cinsidir. Anavatanı Himalayalardır.

Kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır. Son derece estetik bir ağaçtır.

40 m'ye kadar boy yapar. Genç sürgünler grimsi kahverengi, çıplak ya da hafif tüylüdür. İğne yapraklar 1,5-3,5 cm uzunluğunda, sert ve batıcıdır. Renkleri önceleri koyu yeşil, zamanla yaşlı bireylerde mavimsi yeşil renk almaktadır. Kozalakları genellikle fıçı biçimindedir. Lübnan sedirinin ışık isteği fazladır ve yarı ışık ağacı olarak kabul edilir. Toprak bakımından seçici değildir. Daha ziyade kayalık kalkerli yamaçlarda yetişirler. Akdeniz ikliminin hakim olduğu yerlerde bulunur. Kışları ılık yerler ister. Kurağa dayansada ekstrem soğuklardan etkilenir. Sedir türlerinden soğuğa en fazla dayananıdır.

Himalaya sediri (Cedrus deodora), çamgiller (Pinaceae) familyasından Batı Himalaya'larda yetişen sedir bir türü.

50-60 m boy ve 3 m'den fazla çap yapabilir. İğne yapraklar uzun ve yeşildir (3-5 cm). Bu yaprakların aşağıya doğru sarkık olması ile diğer türlerden ayrılır. Tepe sürgünü karakteristik olarak aşağıya sarkar. Piramidal görünüşlüdür. Kozalakları 7-10 cm boyundadır.

Soğuklara karşı hassastır. Kuru ve kireçli topraklarla, hava nisbi neminin düşük olduğu yerlerde iyi gelişemez.

Son derece estetik bir türdür. Mavi varyetleri ve sarı uçlu altuni varyetleri vardır.

Atlas sediri (Cedrus atlantica), çamgiller (Pinaceae) familyasından doğal olarak Kuzey Afrika, Cezayir, Fas ve Atlas Dağlarında yetişen sedir türü.

40 m'ye kadar boy ve 3 m kadar da kutur büyümesi gösterir. Piramit biçimlidir. Dipten itibaran dallanır. Yaşlanınca da bu formunu kaybetmez. Yaprakları mavi-yeşil, gümüşi gri veya nadiren açık ya da koyu yeşil renkli olup 2-2,5 cm uzunluğundadır. Kozalakları parlak açık kahverengi, 5-7 cm uzunlukta ve uç kısmı basıktır.

Kökleri taban suyuna en fazla dayanabilen çam türüdür.Mavi varyetleri vardır.

Arizona Servisi-Mavi Servi

25. m.'ye kadar boylanabilen geniş piramidal yapılı herdem yeşil ağaçlardır. Pul yaprakları mavimsi-yeşil ya da gri-mavi renkli, kalın ve sivridir. Stoma bezeleri belirgindir. Erkek kozalak silindir biçimindedir. Dişi kozalak küre şeklinde, 2-3 cm. çapında olup 6-8 puldan oluşur ve koyu kırmızımtırak kahverengidir. Pulların sırt tarafları düz veya biraz basıktır, arkalarında ise sivri çıkıntıları vardır. Kozalak olgunlaştığında dağılmaz.

Doğal yayılış alanı Meksika ve Amerika'dır. Alkali hatta asitli topraklarda yetişir. Hızlı gelişen Mavi Servi gümüşi yaprak rengi ile dekoratif bir süs bitkisidir.

Mavi ve yeşil renkleri mevcuttur. Hızlı büyür. Rüzgar kesicidir. Kuraklığa ve soğuklara son derece dayanıklıdır.

Mavi ladin (Picea pungens), çamgiller (Pinaceae) familyasından 25-30 m’ye kadar boylanan ve 1,5 m’ye kadar çap yapabilen ladin türü. Konik ,bodur ,piramit gibi çeşitli varyetleri mevcuttur.

İğne yapraklar 15-30 mm uzunlukta, kalın, soluk boz-yeşil veya parlak mavi, ucu sivridir ve altında tek bir stoma bandı yer alır. İğne yapraklar koparılınca kötü bir koku verir.

Kozalaklar sarkık, ince uzun, silindirik, 6-11 cm uzunlukta, kapalıyken 2 cm genişliğinde, açıkken ise 4 cm genişliğindedir. İnce bükülebilen kozalak pulları 20-24 mm uzunluğunda kenarları dalgalıdır. Kırmızımsı menekşe renkli kozalaklar 5-7 ay sonunda olgunlaşır. Tohumlar siyah, 3-4 mm uzunluğunda, ince uzun, tohum kanadı 10-13 mm olup donuk kahverengidir.

Doğal olarak batı Kuzey Amerika’da, Utah ve Colorado ile Arizona ve New Meksiko’da bulunur. 1800-3000 m yüksekliğe kadar çıkar, bazı yerlerde Engelman ladini (Picea engelmanni) ile karışıklığa girer.

Alpin kuşağının bir türü değildir. Genel olarak dağların vadi boyunca devam eden nemli düz topraklarında iyi bir büyüme gösterir, diğer yandan az yağmur alan yerlerde yavaş büyüme yapar. Mavi ladin diğer ladin türleriyle melez yapmaz, Engelman Ladini ile nadiren melez yapar.

Mavi ladin, iğne yapraklı türler içerisinde en popüler olanıdır ve gösterişli parlak koyu yeşilimsi mavi iğne yapraklar için yetiştirilir. Ticari değeri son derece yüksektir; tohumdan, çelik yoluyla ve aşı ile üretimi yapılmaktadır.

Göknar ya da köknar (Abies), çamgiller (Pinaceae) familyasının Abies cinsinden iğne yapraklı ağaç türlerine verilen ad. 40m’ye kadar boylanabilen göknarlar, kendine özgü formu, gövde kabuğu iğne yaprakları ve hatta kokusu ile Çamgiller familyasının diğer türlerinden ayırt edilebilir. Yapraklarının alt yüzeyinde beyaz çizgiler vardır.Kozalaklar sonbaharda olgunlaşınca pulları dökülür. Türkiye'de 213.652 hektar saf göknar ormanı bulunmaktadır.

Yaz-kış yeşil, boylu orman ağaçlarıdır. Piramidal veya dar konik bir şekilde gelişme gösterir. Gövde genel olarak çatallanma göstermez, dallar gövdeye çevrel olarak dizilmiştir. Kozalakları yukarıya doğru dik olarak durur. Bu özelliği ile kozalakları aşağıya bakan ladinlerde ayrılır. Kökleri kuvvetli ve kazık köktür.

Göknar türleri genellikle yarı gölge ortamlarda iyi gelişme gösterir. Nemli ve verimli orman topraklarını tercih ederler. Ancak nemli, kumlu, veya killi topraklarda da iyi gelişirler. Kireçli topraklardan hoşlanmazlar hava nisibi nemini yüksek, yaz aylarını yağışlı ve serin olmasını isterler.

Kuzey yarımkürede mutedil (ılıman) iklim bölgelerinin, yüksek dağlık kesimlerinde ve Kuzey Afrika, Himalayalar ve Türkiye'de doğal olarak yetişir.

Ardıç : Ardıç ağaçları son derece dayanıklı ağaçlardır. Yangına ,soğuğa ,kuraklığa ,hastalıklara son derece dayanıklıdır. Kokulu ardıç ,adi ardıç ,yayılıcı ardıç ,boz ardıç, mavi ardıç gibi alt türleri vardır. Peysajda genellikle uç sürgünü kesilerek yer örtücü olarak kullanılır. Uç sürgünü kesilen ağaç aşağıdaki resimde olduğu gibi enlemesine büyümesini sürdürür. Alaca ,mavi ,altuni varyetleri üretilmiştir. Yüksek rakımlardan sahile kadar inebilir. Toprak seçici değildir. Killi topraklarda dahi gelişebilir. Kazık kök sistemi vardır. Kökleri betonu bile delebilir.

Bu şahane ağaçlardan için köklü kale desek yeridir. Fazla -aşırı sulamadan hoşlanmazlar.

SERVİGİLLER :

Çok geniş alt türleri mevcuttur. Adi servi ,pırtık servi ,kıbrıs servisi ,mezarlık servisi ,kara servi ençok bilinenleridir. İnce ve uzun ağaçlardır. Köken olarak Akdeniz bölgesi ağaçlarıdır. ılıman iklimleri severler. Çit bitkisi olarakta kullanılabilirler. Yavaş büyümesine karşın 35 Metreye kadar boy yapabilirler. Şiddetli donlardan ve kuraklıklardan etkilenirler. Rüzgarı pek sevmezler. Bataklıklarda yetişen türleri vardır. Taban suyunun bulunduğu yerlerde kullanılacak nadir pul yapraklı ağaçlardandır. Leylandi ismiyle bilinen alt türü peysajda sıklıkla kullanılmaktadır. Budama ile rüzgar duvarı oluşturmak için idealdir. Leylandilerin altuni ,mavi çeşitleri vardır.

MAZI :

Mazılar sıklıkla çit bitkisi olarak kullanılır. Budanarak bir duvar oluşturulur. Altuni ,piramit mazı türleri peysajda sıklıkla kullanılır. Mazılar şiddetli soğuklara dayanabilir. Suyu nispeten severler. Pul yapraklı ağaçlardır ,servilerle akraba bir türdür. Anadoluda doğal olarak bulunmazlar ancak süs bitkisi olarak getirilmiştir.

MELEZ ÇAM:

Melez çam çok istisnai bir türdür. En büyük özelliği kışın yaprak dökmesi ve sonbaharda aldığı altın sarısı rengidir. Özellikle sedir türlerinin arasında serpiştirildiğinde muhteşem bir manzara oluştururlar. Genellikle ılıman iklimleri sevselerde Ankara gibi kışı sert iklimlerede adapte olabilmektedirler. 30 Metreye kadar boylanabilen bu tür ağır büyüyen bir türdür. Nemli ve yumuşak dokulu organik içeriği zengin derin toprakları sever. Yarı gölge ağacıdır. 0-1200 Metre rakıma kadar görülebilir. 300 Yılın üzerinde yaşar.

PORSUK AĞACI :

Porsuk ağacı nadir bulunan türlerdendir. Tohumdan üretimi oldukça zordur. 2000 yaşına kadar yaşayabilen bu bitki ZEHİRLİDİR! Meyveleri dışında kalan tüm bölgelerinde zehir vardır. En yoğun zehirse ezildiğinde ortaya çıkan meyve çekirdeğindedir. Odunu çok elastiktir. Bu nedenle yay yapımında kullanılır. Porsuk yavaş büyüyen bir gölge ağacıdır. Kuvvetli donlardan zarar görür. Suyu ve nemi sever. Saçak kök sistemine sahip nadir iğne yapraklılardandır. Bu nedenle su ihtiyacı fazladır ancak saksı yada kısıtlı toprağa sahip bölmelere en uygun iğne yapraklı türüdür. Derin ve geçirgen toprakları sevmekle birlikte fazlada toprak seçmez.